Sommige gesprekken met je coachee worden ineffectief door hardnekkige misverstanden over coaching. Het lijkt alsof er gemeenschappelijke normen bestaan over hoe coaching zou moeten zijn. In dit blogitem wordt een van de misverstanden benoemd die ervoor kan zorgen dat een traject niet goed loopt.
Welke vraag stel je als coach?
Coaches mogen geen tips en adviezen geven en zeker niet sturend zijn in een gesprek. Ik zie coaches soms krampachtig zoeken naar vragen die ze kunnen stellen, omdat ze zich inhouden en niet zeggen wat er op hun lippen ligt. Vaak worden deze vragen ook heel suggestief, omdat je als coach wel ergens heen wil, maar het niet mag zeggen.
Laat voor de hand liggende adviezen niet onbesproken
Dat coaches nooit mogen adviseren, is een misverstand! Wat wel waar is, is dat je je tips en adviezen niet moet gaan opdringen. Een goede coach gaat niet steeds uit een reflex ‘redden’, omdat hij de coachee zielig of hulpeloos vindt. Als je een advies of tip geeft, zeg je feitelijk: ‘Ik weet het beter voor jou’ – en coachen is nou net iemand helpen zelf regie te pakken. Dat conflicteert dus met elkaar. Alleen: soms heeft je coachee een heel reële vraag, of soms ligt een tip of een idee zo voor de hand, dat het gek is om die onbesproken te laten.
Tip voor de coach
Als een coachee het vraagt, of in een bepaalde situatie is een advies zo voor de hand liggend dat het gek is om het daar niet over te hebben: benoem dit dan eerlijk. Maar ga na je tip of advies nooit overtuigen. Als jij een tip hebt waar je coachee nog niet aan dacht, dan kan je deze op een ‘presenteerblaadje’ leggen. Je geeft je optie op een luchtige manier, waarbij je laat merken dat het ‘maar een idee is’, om zo je coachee de mogelijkheid te geven de tip eraf te pakken. Of niet. En zo niet, dan leg je je daar ook weer bij neer.
