Lilian Dekkers is kindercoach. Ze schreef het boek Expressieve kindercoaching – Energiek werken met kinderen in de praktijk. Met regelmaat krijgt ze vragen van mensen die interesse hebben in het vak van kindercoach. Hieronder geeft zij antwoord op de meest gestelde vragen over kindercoaching.
Wat houdt kindercoach zijn eigenlijk in?
Naast dat je het mooiste beroep van de wereld hebt? Het is hard werken, goed opletten, jezelf continu scherp houden op je eigen perspectief, het is ondernemen, verkopen, teleurstellingen incasseren en kleine stappen groots vieren. Als kindercoach omarm je je volledige mens-zijn en dat gaat met de welbekende ups en downs. Dat zal niet altijd meevallen, maar als je je ‘kop op’ houdt en je jezelf de momenten dat het minder gaat ook gunt, is het echt een prachtige reis om coach te zijn.
Zijn alle kinderen ‘coachbaar’?
Dit is een interessante vraag omdat vele gedragingen van kinderen een situationele of contextuele afspiegeling zijn van de systemische dynamiek met de ouders. Ik raad dan ook aan om niet alleen de kinderen te coachen, maar ook de omgeving, meestal de ouders, in de coaching mee te nemen.
Een kind is ontzettend flexibel. Als het dan met nieuwe vaardigheden/inzichten of nieuwe attitude teruggaat naar de niet-veranderde omgeving, verandert er niets. Dan is de kans groot dat het geleerde niet beklijft. Dan bestaat er ook nog zoiets als veranderingsbereidheid. Metselaar (2018) ontwikkelde een theorie binnen het verandermanagement. Wat is ervoor nodig willen werknemers meegaan in een verandering binnen hun organisatie? In plaats van te spreken over weerstand – wat te maken heeft met blijven staan: hakken in het zand – sprak hij over ‘veranderingsbereidheid’. Hoe verhoudt een persoon zich tot de verandering?
Drie factoren zijn daarvoor belangrijk. Ik heb ze alvast ‘vertaald’ naar een (kinder)coachsetting;
- Willen veranderen: wat is de meerwaarde van verandering, heeft het kind ook een verantwoordelijkheid in het realiseren van de verandering, wat zijn de gevolgen voor het kind van de beoogde verandering?
- Moeten veranderen: de houding van de omgeving, ouders bijvoorbeeld, ten aanzien van de verandering en ervaart het kind ook een noodzaak tot het aangaan van de verandering?
- Kunnen veranderen: het moment waarop de coaching plaatsvindt, de complexiteit van de beoogde verandering (is coaching wel de juiste vorm voor het kind/de hulpvraag?), wat is de ervaring van het kind met betrekking tot de hulpvraag en de verandering?
Vanaf welke leeftijd kun je een kindercoach bezoeken?
Mijn jongste coachee was 2. Deze jongeman had het syndroom van Kleefstra en een psychomotore ontwikkelingsachterstand. Met hem was ik vooral bezig met het aanleren van gebaren zodat hij zich kon uiten (frustratie, onmacht/boosheid, maar ook verdriet of om hulp vragen en samen spelen). Kortom: een leeftijdsondergrens zou ik niet zo snel kunnen geven. In mijn boek ga ik uit van coachees in de leeftijd van drie à vier tot veertien.
Wat is het verschil tussen een kinderpsycholoog en een kindercoach?
Als grove richtlijn kun je nemen dat een coach toekomstgericht en oplossingsgericht werkt. Dus weinig tot geen aandacht besteedt aan het probleem, maar veel meer aan de gewenste gedragsverandering. Een psycholoog zal over het algemeen meer aandacht hebben voor het probleem en de oorsprong daarvan.
Worden er andere coachtechnieken toegepast dan bij volwassenen? (bijvoorbeeld spelenderwijs?)
Hahaha, dat mag ik toch hopen! Kinderen coachen aan tafel of stilzittend op een stoel? Minder geschikt. Het kan ook zijn dat ik door mijn achtergrond in creatieve therapie houd van werken in het proces (daarom ook mijn eigen methodiek Xpressief Coachen). Maar kinderen zittend coachen is denk ik niet de meest optimale vorm. Gelukkig worden er ook in het coachen van volwassenen steeds meer expressieve en actieve vormen toegepast; denk aan wandelcoaching.
Bron: Expressieve kindercoaching, Energiek werken met kinderen in de praktijk door Lilian Dekkers
