Hij heeft een aantal succesvolle boeken over teamcoaching op zijn naam staan. Martijn Vroemen is teamcoach in hart en nieren. ‘Teamcoaching is heel talig, het heeft veel te maken met de exacte woordkeus.’ Lees verder over de coachstijl van Martijn Vroemen.
‘Individueel coachen kan ik wel, maar ik doe het liever niet. Van teams krijg ik de meeste energie. Ik denk dat in de jaren mijn hersenen zo gevormd zijn’, lacht Martijn. Hij coacht allerlei teams, van besturen tot uitvoerende teams. ‘Ik zie een team als een web van relaties – langs de lijnen loopt de energie. Die lijntjes kan ik aanraken als de energie te snel of te langzaam loopt.’ Met oog voor detail observeert hij teams, kiest hij zorgvuldig zijn woorden en zoekt hij de kracht van een team.
Het team een spiegel voorhouden
‘De hele tijd ben ik aan het in- en uitzoomen; ik zoom in op de relatie of op een persoon en zoom weer uit naar het team. Hoe reageren de anderen?’ Martijn vertelt dat hij met mate hulp biedt. ‘Alles wat ík geef, komt niet uit het team, daarom ben ik terughoudend in antwoorden geven en hulp bieden. In Handboek teamcoaching noem ik dat ”je bemoeizucht beteugelen”. Als teamcoach ben je op zoek naar de kracht van het team. Daarom houd ik teamleden of het team als geheel graag een spiegel voor. Dit doe ik als een critical friend.’
‘Alles wat ik leer, is bouwen aan de basis.’
‘Wat ik als coach hoop te bereiken, is een steeds hogere graad van trefzekerheid, ik stel dan ook hoge eisen aan de kwaliteit. Ik zie daarbij een Spaanse castell voor me; zo’n tachtig mensen duwen tegen deze menselijke piramide en vormen een gigantische, stabiele basis. Alles wat ik leer, is bouwen aan die basis. Inmiddels denk ik dat ik aan het begin van de toren sta, ik heb dus nog veel te leren. Ik heb altijd een vage angst gehad voor groepen. Een belangrijk omslagpunt was het besef dat ik genoeg ben. Vrijwel volledige zelfacceptatie is dan ook een belangrijk onderdeel van de opleiding teamcoaching die ik geef.’
Contact met de groep
‘Als teamcoach ben ik steeds minder met mezelf bezig.’ Martijn benadrukt het belang van goed contact met de groep. ‘Ik toets dus continu: is die wifi-verbinding nog goed? Is het contact verbroken, dan benoem ik dat subtiel of juist expliciet: “Hebben we nog contact?” Of: “Ik heb het gevoel dat ik jullie kwijt ben.”
‘Ik ben constant aan het in- en uitzoomen.’
De vergelijking met de wifi-verbinding brengt hem bij online coachen. ‘Online teams coachen blijkt goed te kunnen. Ook daarbij kunnen er stiltes en gevoelige momenten zijn en regelmatig laten mensen ook hun kwetsbare kant zien, dat is waardevol.’ Hij noemt direct ook dat hij de nazorg van gevoelige momenten nog lastig vindt. ‘Ik bel nu een teamlid op als ie heel boos of verdrietig was, terwijl ik er in de livesituatie op let dat deze nazorg door het team zelf gebeurt. Ik coach immers het collectief.’
Door: Nienke van Oeveren, Bron: Coachlink Magazine #15 Vitaal
